Kornel Makuszyński

1884 – 1953

Absolwent Wydziału Filozoficznego Uniwersytety Jana Kazimierza we Lwowie. Już w bardzo młodym wieku współpracował z różnymi pismami warszawskimi i lwowskimi. Szybko zasłynął z dziennikarskiego temperamentu i fantazji. Od tematów ekonomicznych, po nazbyt śmiałych eksperymentach, pana Kornela szybko odsunięto; młody autor zdobył za to tysiące wielbicieli jako dowcipny felietonista, krytyk literacki i teatralny.

Urodzony 8 stycznia 1884 roku w Stryju, związał się po ukończeniu studiów z Warszawą, a w ostatnim okresie życia przeniósł się do Zakopanego. Debiutował w roku 1902 wierszami zamieszczonymi w tygodniku „Słowo Polskie”. W roku 1908 ogłosił tom poezji „połów gwiazd”. Poemat „Pieśń o Ojczyźnie” przyniósł Makuszyńskiemu państwową nagrodę literacką (1926). Popularność i sławę w całym kraju zapewniły pisarzowi utwory dla dzieci i młodzieży, krzewiące idee dobroci i miłości we współczesnym świecie, w myśl jego ulubionego hasła: „od serca do serca”.

Serca młodych czytelników podbijał „humor z łezką”, powieści „Awantura o Basię”, „Szatan z siódmej klasy”, „Panna z mokrą głową”, „Szaleństwa panny Ewy”, „Skrzydlaty chłopiec”, „Słońce w herbie”, „Wyprawa pod psem” czy „O dwóch takich co ukradli księżyc”. To ostatnie dzieło sfilmował w roku 1962 Jan Batory, a w głównych rolach wystąpili bliźniacy: Lech Kaczyński i Jarosław Kaczyński.

Najmłodsi czytelnicy zachwycali się bajkami Kornela Makuszyńskiego – takimi jak: „Przygody Koziołka Matołka”, „O wawelskim smoku”, „Awantury i wybryki małej małpki Fiki-Miki”, „legendy krakowskie”, „Wanda leży w naszej ziemi”.

Po powstaniu warszawskim w roku 1944 pisarz przeniósł się na stałe do Zakopanego. Tam zmarł 31 lipca 1953 roku.